De trekschuit of snik (snikke in het Gronings) werd de vorige eeuw, na het gereedkomen van de veenkoloniale kanalen (nodig voor de afvoer van turf) in gebruik genomen. Vermelding van dit openbaar vervoer vinden we voor het eerst terug in de Groninger almanak van 1837. Het schip werd gejaagd, d.w.z met paard(en) middels een lange lijn voortgetrokken. Was een paard te kostbaar of niet voorhanden, dan werd het schip niet zelden gejaagd door des schippers vrouw en/of kinderen, dan wel door de schipper zelf. Dat laatste gebeurde echter minder vaak, omdat zijn plaats aan boord vaak gewenst was. Doordat men vaak uren onderweg was, vervulde de trekschuit ook een belangrijke sociale functie